2021-03-03 13:20:47
Журналистердің тілінде де кездесіп қалатын біртүрлі тіркестер:
"Өз қазағың"
"Қазақстанның қазағы", "басқа мемлекеттің қазағы" деген мағынада қолданылса, ойланып көруге болады, бірақ мен көрген контексте ол — қазақтың Қазақстан азаматтарының ішіндегі ұлты қазағы туралы айтқаны, азаматтардың бірқатарын "өз", "өзімнің" немесе "қазағым" деп жақын тарта отырып, ұлты басқаға ондайды қолданбау, сөйтіп бөтенсіну. Бұған еті үйреніп кеткендер бар, мән бере бермейді, автор да өзін тек қазақ немесе тек өзі сияқты ксенофоб оқитынына сенімді. Қай елде де адамды ұлтына қарай ерекшелеудің аты — дискриминация. Адамдарды сол принцип бойынша "Бесбаевты сүйіп тыңдамайтын қазақ жоқ", "Мағауинді сүйіп оқымайтын қазақ жоқ" деп стандарттауға да (әлде типтендіру ме) болмайды.
"Асыл дінімізде"
Бұлай деген кезде автор аудитория түгел исламды ұстанатынына кәміл сеніп, өзінің діни сенімін өзгелерге таңып отыр. Азаматтардың діни сенім бостандығы ескерілмей тұр. Онсыз да теледидарда дін мәселелеріне арналған мемлекеттік тапсырыс аясында тек "Иман айнасы" деген сияқты (ислам туралы) жобаға эфир беріледі. Осы себептен де қазақ тележурналистері арасында "Шіркеуді орыс редакциясы түсірсін" немесе "Шіркеуді мүлдем түсірмеу керек" деген орынсыз нәрсе айтылады. Басқа діндер мен атеизм қазақша контентке негатив себеп болғанда ғана емін-еркін енуі мүмкін. Жалпы, "шіркеу", "атеизм" сөздеріне орынсыз негатив реңк беріліп жатады.
"Ұлтқа қызмет ету" дегенді этностың мүддесін қорғау мағынасында қолдану
Кезінде Алаш зиялылары айтты делінетін осы тіркес тәуелсіздік алғаннан кейін жаппай алақайлау, ұрандау, рухтану, масаттану басталған кезде, баяғы шовинизмге жауап ретінде ме екен, "халқыңа, мемлекетіңе маман болып қызмет ету" дегенді емес, ұлты қазақ азаматтардың мұңын мұңдап, жоғын жоқтау, тіпті кез келген жағдайда да жатпай-тұрмай дәріптеу, қандай дау-жанжал болса да, қазақты жақтап шығу, қазаққа мүлдем тіл тигізбеу дегенді білдіретін болып кетті. "Ұлттық" дегенде ою-өрнек, тақия-шапан, қымыз-шұбатты меңзейтін болды. Бұл адам құқығы мен проблемасын ұлттан төмен қоюға жол ашты. Бір әріптестерім "қазақ журналистикасының мақсаты — қазаққа жанашыр болу" дейтін, бір универде декан болған адамның, кейін бір газеттің бас редакторының сондай мақаласы да шықты. Сол әріптестерім материалды кәсіби талапқа сай жазудан гөрі "қазақтың күйін күйттеуді" жоғары қойды. Бір кездері "дана халқымыз", "ұлы халқымыз" дегенді жиі айтыңдар" деген тапсырма да болған еді. Олай демесең, халқын қорлап тұрған адам сияқты көретін. "Қаймағы бұзылмаған, иісі аңқыған қазақылық" материалдың тақырып-мақсатынан тыс насихатталып жататын. "Қазақтың санын көбейту" деген де демографиядан гөрі ксенофобияның емеурінімен айтылатын.
"Батыстың теріс ықпалы"
Бұл да тәуелсіздіктен кейінгі соқыр сенім — "жаһандануға қарсы тұрудан" туды. Соның әсері әлі бар. Кейбіреуге дәстүр мен дінге үйлесе қоймағанның бәрі я қорқынышты, я жиіркенішті көрінеді. Адам құқығын қорғаумен айналысатын халықаралық ұйымдардың қызметіне де осы себепті күдікпен қарауы мүмкін. Билік органдары кейде соны жақсы пайдаланып тұрады. Митинг, интернет, ЛГБТ, феминизм — "батыстың теріс ықпалы".
1.5K views10:20