2022-07-03 12:40:39
Соғыс кезі. Пәшира апаның Өскенбай деген ұлының соғыстан оралуы. Дошанай- Өскенбайдың әкесі:
Пәшира апамның маған сүйіншіге беретін несі бар? Өскенбай оны сезген болса керек.
Дошанай атам болса, екі калошын қоңылтаяқ киіп, көрші Өреке ауылында көкжөтел қысқан бір баланы емдеуге кеткен екен. Пәшира апам маған:
− Айналайын, Барсхан, Өрекеге барып, атаңды алып келе ғой, − деді. − Абайла, байғұс қуанғаннан кәрі жүрегі жарылып кетіп жүрмесін.
Кешке жұмыстан қайтқан қатын-қалаш, бала-шаға − бәрі Дошанай атамның үйіне жиналды. Ауыл аш отырса да, кәдімгідей той болды. Ай, шіркін, сондағы ауылдың бауырмалдығы-ай. Әркім үйінен барын алып келді: біреу құртын, біреу талқанын, біреу сүтін... Біледі ғой, Дошанай бозқасқа сойып тастамайтынын. Сояр еді − жоқ қой
Ай мен Айша
Шерхан Мұртаза
#Ұлттықкод
401 viewsedited 09:40