2022-07-28 23:22:58
Бұдан 3-4 ай бұрын болған. Тумамның үйіне қонаққа барғанмын. Жердегі қайнап тұрған шәйнекке бір кішкентай қолын күйдіріп алды. Айқай-шу басылған соң, бір бөлмеге кіріп қалсам, жаңағы кішкентайдың тағы бір кішкентай «әпкесі» бұрышта жылап отыр. «Дұрыс қарамадым» деп өзін жазалап тұр екен. Бала санасыз болса, бұлай өзіне кінә тақпас еді. Бала мисыз болса, бұлай өзін жазғырмас еді. Бала дым білмейтін болса, бұлай бауыр еті бауыры үшін жыламас еді. Ол жай ғана түйсіктің салдары емес.
Балаға тұлға ретінде қарау керек. Құндақтағы балаға да мінез жұғады. Бала – екеуара махаббаттан туа салған жай нәрсе емес. Ол – жауапкершілік. Атырауда 4 баласы бар отбасының берекесі жығылыпты. 4 болашақ тұлға тіректерінен айрылды. Бір-бірін ұнатпаса, бір-біріне шыдамаса, бір-бірін әлі танып үлгермесе неге баланы дүниеге әкеле берген? Неге әкесі әйелін, кейін өзін өлтірмес бұрын артындағы 4 ғұмырға зер салмаған? Анау мірдің оғындай соққы ғой. Ол жара боп 4 балаға да жабысып, өмірінің соңына дейін бір елі қалмай кете барады.
Махаббаттың басы жауапкершіліктен басталуы керек, сірә. Біреудің сезіміне деген жауапкершілік. Сонда ешкімге залал тимейді.
177 views' dаmetken, edited 20:22
