2021-05-06 22:30:36
Сөзге, тілге құлаш сермеу тарихымнан бірер сөз.
Үй ішіміз боп теледидар қараймыз. Сериалдардағы сөздерді ауаға, қабырғаға жазып отыратынмын.
Сыныпта жазуы әдемі 3 оқушы болды. Ішінде мен бармын. Бірақ әлі есімде. Көркем жазу деген сабақта апайым дәптеріме «әлі де жаттығу керек» деп қызыл сиямен жазып беріп еді.
Бір жерде тамақтанайық деп отырмыз. Апам: «Құлпынайский сок беріңізші» деп қалды. Ал менің көзім жер байлығын зерттеп кетті.
10-сыныпта қайта-қайта марапат алып, өзгелерді мезі қылып алдым ба деп ойлаймын. Сол кезде жетекшім олимпиаданың түр-түріне қатыстырды. Қазақ тілі, әдебиеті бойынша. Пайдасы бар ма? Азда-а-п қана. Тым болмаса жаңа таныстыққа иек артуға болар еді. Ондайға ашық адам емеспін.
Қазір қазақ филологиясында оқимын ғой. Сөз. Тіл. Әдебиет. Сол тамақты асап жатырмын. Кейде тәтті-ақ. Жақсы қорытылады. Кейде майлы. Тіпті жегің келмейтіні болады. Көнесің. Кім болатыным белгісіз.
Білгенімнен айырмасын. Білерім азаймасын да.
485 views' dametken, edited 19:30