2022-05-15 20:30:41
"Бүгін анама мені тәрбиелегенде жіберген қателіктері туралы айттым" десем бір түрлі естілетін шығар иә?
Бірақ, расымен осы туралы әңгімелестік. Қатты жақсы көрудің де баланың болашағына тигізер әсері өте мол екенін айттым.
Жазда бір психологтың тренингінде болдым. Сол кісі баланы қатты жақсы көрудің кесірінен болатын 6 түрлі "детский травманы" айтты.
Соның екеуі ғана есімде. Біріншісі жауапкершілік.
Баласын қатты жақсы көретін адамның бірінші жіберетін қателігі осы. Ол баласындағы бар жауапкершілікті өзіне алады. Оған солай қауіпсіз. Жауапкершіліктен босату, баланы өсе келе сол жауапкершілікті өзіне алуға деген қорқынышты ұялатады.
Себебі ес білгенен бері оның жауапкершілігін басқалар өз мойнына ала бергендіктен ол үшін үлкен қорқынышқа айналады. Ол өзіне сенбейді.
Екінші қателік. Баланы әр кез кішкентай көру. Әрине әр ата-ана үшін баласы есейіп кетсе де бала. Менің қырық беске келген ағам бар, анам соның носкиі жыртылса да уайымдайды. Хотя ол кісі уже келін түсіретін жаста.
Баласын әркез кішкентай көретін ата-ана осы әрекеті арқылы баланы қорғап жатырмын деп ойлайды. Ол адамның ойынша ол қорғамаса баласы бірдеңеге ұрынып қалуы мүмкін.
Осылай жақсы көрден, баланы кішкентай көріп өзі қорғаныш болуға ұмтылу ересек өмірге шыққанда балаға үлкен соққы болады.
Себебі, оны бала кезінен "сен үйтпе, бүйтпе. Оны былай істе. Менің айтқаным дұрыс. Мен айтқандай істе" деп үйретіп тастаған. Осы арқылы ол баласын өзіне "байлап" алған.
Ол енді өз ойымен шешім қабылдауға қорқатын болады. Бірдеңе істейін десе дұрыс істемей қоятын сияқты қорқыныш тұрады.
Баланы қатты жақсы көрудің өзі нормаға сай болуы керек. Әсіре қатты жақсы көрудің өзі баланың болашағына үлкен зиянын тигізеді.
Халық даналығы "балаңды жетіге келгенше патшаңдай еркелет, он төртке келгенше құлыңдай жұмса, одан кейін досыңдай сырлас" дейді. Меніңше бұл ең дұрыс, әрі практикамен дәлелденген система.
Қазекем тағы да "Балаңды аясаң аяма" дейді. Тәрбиенің дәні осы болуы керек.
Нағашы атамның жалғыз ұлы болды. Қанша жыл аңсап жүріп көрген жалғыз тұяғы еді. Бірақ анам айтады, ешқашан бос ұстамапты. Жалғыз ғой, көп күттім ғой деп емес қатал тәрбиеде ұстапты.
"Ұлың жақсы болсын десең құлыңдай жұмса, ішің жылып тұрса да дұшпаныңдай жүзіңді көрсет"
Бұл нағашы атамның ұлын тәрбиелегендегі ұстанымы. Әрине ол жердегі "құл", "дұшпан" деген сөзді турасынан түсіну керек жоқ.
Тек ұлыңды бос белбеу, ез қылма дегені шығар. Бізге осы жетпейді. Бізді төзімге үйретпеді. Біз сынып қала береміз. Бізге мотивация керек.
Бала тәрбиесі туралы баласы барлар ғана ойламауы керек.
Өз бойымдағы кейбір дұрыс емес әрекеттерімнің жауабын бала кезімнен тауып алдым.
Адам болу оңай емес. Сені тәбиелегенде ол кісілер жас болған шығар, жағдай болмаған шығар, бәлкиі білменен шығар. Бірақ сол қателіктерді өзің емдеп алуға болады.
Ол үшін проблеманың түп тамырын табу керек.
Сен өз ойыңды айтуға қысылуың мүмкін, болмаса кәз қате айтып қойсам ұят болар, алдымен біреу айтсын деп ойлайтын шығарсың.
Бірақ неге олай екенін білмейсің. Әйтеуір, бірдеңе дұрыс емес.
Оқы, ізден. Бала кезіңді қопар. Көбінің жауабы сол жержде жатыр.
Ересек өмір деген бала күнгі көрген, білгеніңді үлкен масштабта қайталау ғана.
Солай, Джони
281 viewsedited 17:30