2023-05-14 08:45:42
КИМ АЛЛАХ ҮЧҮН АРАМДЫ ТАШТАСА, АЛ АГА АНДАН ДА ЖАКШЫСЫН БЕРЕТДамаск шаарында тауба деген чоң мечит болгон. Бир кезде ал мечит шарият илимин таркатуучу борборго айланган. Ал мечитте Салим Суюти деген аалым киши болот. Бир күнү шакирттеринин бири таң калыштуу бир окуяга кабылганын төмөнкүчө айтып берет:
￣￣￣￣￣￣￣￣￣￣￣￣￣
«Шакирттеримдин арасында адеп-ахлактуу, кулк-мүнөздүү, сабакты жакшы окуган такыба шакиртим бар эле. Анын колунда жок болгонуна байланыштуу мечиттин бир кичине бөлмөсүнө жашатып койгон элек. Шакиртим айтат:
– Күндөрдүн биринде жегенге эч нерсе жок, сатып алайын десем акчам жок, бир гана сабыр кылыштан башка айла калбады. Эртеси дагы жегенге эч нерсе таппай, сабыр кылууга туура келди. Үч күн бою ачка жүрдүп, акыры ачкалыктан өлүп калбайын деп айла-амал издей баштадым.
Илгерки үйлөр бири-бирине жакын жайгашкандыктан, үйлөрдүн чатырлары менен бир үйдөн экинчи үйгө өтүү оңой болчу.
Ары ойлонуп, бери ойлонуп акыры ушул ойду туура көрүп, мечиттин чатырына чыгып кара курсагымды тойгузуунун айласын издеп бара жаттым. Кээ бир үйлөрдөн аялдар мени көрүп кыйкырганда, көзүмдү ала качып, ал жерден тез-тезтен басып бара жатым. Бир маалда бир үйгө туш келдим, карасам үйдүн ээси көрүнбөйт. Ал үйдөн мурунду жарчудай тамактын даамдуу жыты чыгып жатты. Ачкалыктын айынан өзүмдү кармай албай терезесинен ашып үйгө кирип бардым. Карасам тойго жасалгандай дасторкон жайылып турган экен. Дастаркондун ортосундагы табактын оозун ача салып ичиндеги тамакты оозума сала калып бир чайнаганда эсиме келип, өзүмө өзүм суроо бердим:
«Мен Аллахтын сөзүн жаттап жүргөн болсом, илим алып мечитте жашасам, анан кантип мындай арам ишке бармак элем?» – дедим да, ал жерден чыгып мечиттин чатыры аркылуу мечитке түштүм да, билинбей балдардын катарына кошулуп, устазымдын сабыгына отуруп калдым. Ачкалыктын айынан устазымдын сабагын эч кабыл ала албадым. Сабак бүткөндө, паранжа жамынган бир аял устазыма келип, бир нерсени сурап жаткандай болду. Устазым балдардын баарысын бир сыйра карап көрүп, мени чакырды.
Устазым мага карап:
– Үйлөнөсүңбү? – деп суроо узатты.
Устазымдан мындай суроо берерин күтпөгөндүктөн, анын суроосуна жооп бере албай мукактанып унчукпай калдым.
Кайра өзүмө келип:
– Оо, устаз! Мен кээде жегенге тамак таппай каламын, анан кантип үйлөнмөк элем? – дедим.
Анда устазым:
– Азыркы келген келиндин жакында эле күйөөсү кайтыш болуптур. Ал башка жактан биздин шаарга келин болуп келген экен. Колунда карыган кемпир жана күйөөсүнөн мураска калган там-ташы, байлыгы да бар экен. Ушулардын барысына баш-көз болгонго ыймандуу, адилеттүү, аманатка кыянат кылбаган бала таап бериңиз деп келген экен,– деди.
Мен ага үйлөнүүгө макул болдум. Устазым күбөлөрдү чакырып, ал экөөбүздүн никебизди кыйып, анын калыңын дагы төлөп берди. Ак никелүү болгондон кийин ал мени үйүнө ээрчитип барды. Карасам азыр эле уурулукка кирген үй экен. Мен үйлөнгөн келин паранжасын чечсе эле өтө сулуу экен.
Ал мага карап:
– Ачка болдуңузбу, тамак жейсизби? – деп сурап калды.
Мен:
– Ооба, – дедим.
Дастаркон жазылган бөлмөгө киргенибизде эки саат мурун көрүп кеткен дастаркон ошол бойдон турган экен. Ал келин оозу чала жабылган табактын капкагын ачып:
«Таң калыштуу! Үйгө бирөө киргенби? Бул тамакты бир тиштеп эле таштап коюптур» – дегенде өзүмдү кармана албай ыйлап жиберип, болгон окуяны болгондой айтып бердим.
Алган жарым мага карап:
– Аллахтан коркуп арам тамактан тыйылганыңыз үчүн, Аллах сизге ошол тамакты эле эмес, ошол үйдүн ээсин дагы адал кылып койду, – деп айтты».
═══════════════
⫸⫸⫸ ТИΛΜΞЧ ⫷⫷⫷═══════════════
➤ https://t.me/tilmech
Маалыматты башкалар менен бөлүшүңүз
6.5K viewsTelepostBot, 05:45
Т
