2022-04-20 19:18:35
Бұлт қойнынан шыққан жаңбыр астындағы жүздесу
Ұлар оны кездесуге шақыруды ұзақ ойлады. Сатқындықтан өшкен сезімді лаулатуға емес, соңғы шоқтарын сөндіруге жасаған қадамы еді. Ол адамға көрсетілмей қалған шексіз махаббатын әрі қарай көміп тастауына тура келді. Дегенмен айтылмаған сөздер мен ойлар иесінінің алдында ғана төгілгенін қалады.
Тағдыр қойып кеткен қақпаны бұзып өтуге шамасы келмесе де, әдемі қоштасудың жолын іздеді. Бірақ қоштасудың қайсысы әдемі болып еді?
⠀
Ұзақ ойланбай Ұлар санасында сақталған нөмірге қоңырау шалды:
⁃ Алло, қалайсың, бұл мен-Ұлар.
⁃ Жақсы, иә, айта бер?
⁃ Мердіге, сұрақтарыма жауап алып, әдемі қоштасқым келеді, жолығайықшы
⁃ Ұмыт, басқа айтарым жоқ.
Қысқа ғана диалогтан Ұлар алабұртқан сезімдермен ішінен үнсіз күрсінді. Жыламады. Себебі жыласа, оны тек түнгі салқынның лебі ғана жұбата алатын.
⠀
Өз жасыңа өзің батып тұншығу- қиын. Ұша алатын бола тұра, әдейі жерге құлау-ауыр сезім. Қыз қою түнде сыртқа шығып көз жасына ерік берді. Жаңбыр тоқтаусыз жауып тұр. Ұлар ұзақ жүрген жоқ, үйіне беттегені сол еді таныс бейнені көрді. Дәл сол адам. Көпқабатты үйде бірге көрші тұрса да, мұндай уақытта сыртта көремін деп ойлаған жоқ. Кездейсоқ кездесуден екеуі де қаша алмады.
Ұлар жанына жақындады. Мердіге өзін суық ұстады. Дүниедегі ең қиын нәрсе-ішіңдегі ауыр күйді сөзбен сипаттау екенін сол кезде ұқса керек, үнсіз қалды.
⠀
Түнгі жаңбыр астында Ұлар оны құшақтап алды. Ыңғайсызданған жоқ, ұялған жоқ, арланбады. Әлі де сезім барда кімнің құшағы бірінші ашылғаны маңызды ма еді?
160 views16:18