Сенің халқың бар, Тәуке! - Тағы қандай кеңес айтасыз, Батыр а | Кітап үзіндісі

Сенің халқың бар, Тәуке!

- Тағы қандай кеңес айтасыз, Батыр аға? – деді ханзада еркелей сөйлеп.
– Не себепті Түркістан сарайы емес, мына құлазыған далаға келдік? Маған дала өмірінен, қаладағы қарбалас тірлік қызықтырақ. Неше түрлі адамдар, жер – жерден келген көпестер мен саяхатшылар, арасында қызықты кітабын пұлдап тұрып алатын саудагерлер мен ел кезген дәруіштер. Күнде бір қызық, бір той. Оның үстіне “Жау жоқ деме, жар астында” деген. Аяқ астынан жау шапса мына дала төсінде қорған болар қамал бар ма?
- Халқың бар! Сенің халқың бар, Тәуке. Басынан соры арылмаған халқың бар. Құшақ ашқан адамы кеудесіне пышақ ұрған аңқау жұртың бар. Жатса – тұрса Алласынан тілек тілейтін, өзгеге иненің жасуындай қиянат етпейтін елің бар. Ұлы әкеге қарап оқ жонған, қызы шешеге қарап тон пішкен, келіні қонақ күтсе күлімдейтін, отағасы үйге келсе ерім дейтін, текті жұртың бар. Халқыңның жанайқайын білгің келсе сарайда отырма, қамалға тығылма. Қамалға тығылса халқыңнан қадірің кетер, қадірсіз ханның елінен береке кетер! - деген екен.

Рысбек Рамазанұлы "Патшалар һәм падишахтар құпиясы"