2021-11-10 10:36:14
98....99....100... асфальт бойында жүйіткіп келе жатырқан көліктермен жарыса, ойнағандай бірнен соң бірі жарқырай "кім жеңер екен?" дегендей қатар орналасқан жарық шамдары.
Бүгінгі ауыр күннің біткеніне ол іштей қуанды. Әдеттегі ше көлікке жайғасқан бойы отырғышқа құлай кететін. Содан кейін 1...2....3... қаз-қатар орналасқан шамдардың бірін көрсе бірін көрмейді.
Ол бүгін тағы жылап ұйқыдан тұрды. "Сен аман болсаң, мен сенің жаныңдамын" деген сөзді қайталаған түсіндегі жанның өмірден өткені ұйқыдан тұрған соң ғана есіне түсетін. Сағат 05:00. Қанша жерден кеш жатса да, тұрар уақыты осы. Оның үйі қаланың дәл ортасында орналасқаны көп-қабатты үйлердің бесінші қабаты еді. Жазу үстеліне жақындап, алдында "орындалуы керек" тапсырмалардың әлі де біте қоймағанына іші ашыды. "Қашан бітер екен?", "Қашан тыныш жүрер екем" деген сауалдар жауапсыз қоқыс жәшігіне салына берді.
Қала ұйқыда... Аула... Соңғы маркалы қымбат көліктер. Жарық шам астында ағаштан жасалған орындықта, жапырақтары сарғая түсе бастаған жалғыз ағашты саялай қарт отыр. "Мына кісі таң атпастан не істеп отыр?" деген сұрақ оны күнде мазалайтын. Күннің суығына да, жаңбырына да қарамастан шам астындағы қарттың құпиясы да "керек емес ойларының" қоқыс жәшігіне қосылды. Ол қазір өзгерген, шаршаған, қажыған. "Тірі өлік" кейпінде бір-бірімен тығылысқан бесінші номерлі маршрутқа аяғы тигеніне қуанып мінеді. Отыратын орын түгіл тұратын орынның өзіне зар боласың. Бүгін маршурт іші бос...Терезе жанындағы орынға отыра кетті, бұрынғыдай қала келбетіне тамсана қарауды баяғыда қойған. Құлағындағы құлаққапта да бұрынғы әуендер емес. Телефоннан көзін алып, айналасына зер салды. Қақ алдында ойыншығын қапсыра құшақтаған кішкентай бала. Көзінен қорқыныш сезіледі. Айналасында ешкім жоқ. Түсер уақыт жақындады, алайда дәл жанында отырған бүлдіршінді қимады. Көзі мөлдіреп, ойыншығын әлде кім тартып алардай ұстап отыруы таныс көрінді. Жол ақысын төлеп болып бұрыла бергенінде әлігі балақай із-түссіз жоғалды да кетті. Не болғанын түсінбей аң-таң. Таңданысты қалпымен жұмысқа қалай кіріп, жұмысын бастап кеткенін өзі түсінбей қалды. Жұмыс әдеттегіше кеш бітсе де, қолына ең сүйікті ыстық кофесін алып, асықпай іше бастады. Қалың ойдың қармауына шырмалды да кетті. Таңертемен жалғыз өзі отыратын қарт, маршруттағы бейтаныс кішкентай бүлдіршін бұның есіне өзін түсірді. Әркез мына қатігез ғаламда өзін жалғыз сезінетін ойын өзі туындатып алатын. Ал, шындығында ол мүлде жалғыз емес еді. Ол енді ұқты терезе сыртындағы қарт өзінің көңілі, қажыған, шаршаған, жалғыздықты жанына серік еткен. Көзден ғайып болған бүлдіршін оның ұсақ нәрсеге қуанатын, әлемге ерекше көзбен қарап,әр нәрседен жақсылық іздейтін жанның бөлшегі....
Ойы аяқсыз қалуына телефон шырылы кінәлі. "Келіп тұрмын" деген оның даусын естігеннен соң қалай киініп, қалай жұмыстан шыққанын байқамай қалды. Көлік ішіне кірген бойда "сен ұнататын ірімшік қосылған самса, сенің әлі түстік ішпегеніңді білем" деп оның қолына жаңа ғана пештен шыққан ыстық самсаны ұстатты. Оның бойы ғана емес, жан дүниесі де жылыды. Сол сәтте " үйге тез жетші, сенің жақсы көретін асыңды әзірледік" деген құрбыларынан хабарламалар бірінен соң бірі келе бастады. Көлік терезесінен қаланың әдемлігіне көз тастады. Бәрі өзі ойлағандай сұр түсті емес екен...
1045 күн бұрын жазылған.
11 viewsGulbibi, 07:36
А
