2022-02-09 17:53:41
Себебін білмей жылайтын әдет шықты. Сенімсіздік дегеннің не екенін ұмытып жүрген шағымда тағы да келіп зобалаңға басымды соқтым. Маған айтылған уәделердің бәрі де ұмытылды айтқан ауыздан, шықты да, санаға қайта оралмады. Өзімді соңғы қаптай ары тасыдым, бері тасыдым, нәтижесінде қабымның түбі тесіліп, ішіндегі құндылығымды жоғалттым. «Өзім кінәлімін, өзім көтеремін жүгін» деп мойныма керегін де, керек емесін де жинап алдым. Ал енді езіліп қал соның астында, егіліп жыла, ештеңені жасырмай. Соңғы тұзды тамшы шығып, бетіңде кепкенде «жә, жетер, бұдан түсетін төмен қалмады, ендігі жол—тек жоғары» дерсің. Ал әзірше жылай тұр
11 views14:53