Жазба 2. Жалғасы… Әрине ол аралыққа дейін жаңа таныстар, жаңа | Менің ой жазбаларым

Жазба 2. Жалғасы…

Әрине ол аралыққа дейін жаңа таныстар, жаңа достар тауып та үлгердім. Бір сөзбен айтқанда ол курста шамамен 300-400 оқушы бір уақытта оқыды десем мен олардың жартысымен достасып, араласқан шығармын))

Енді, жаңа жылдан кейін, 1-ші күн, математика сабағы, 1-А тобы, жаңа тақырып, мәселе есептер, мұғалім есепті оқи бастады, артан уже дұрыс жауап келді. “Я в шоке!”)))

Сөйтсем ол нәрсе “привычный нәрсе” екен, мен ондай нәрсені басқа топта оқығанда көрмегенмін ғой. Сөйтсем, ол топта, біздер 3-сағатта 120 сұрақты бітіріп жатсақ, ол топтағылар сол уақытта сондай 2-тестті қарайды екен.

В общем, бәрі солай басталды.

Енді ол топтағы сол кездегі мақсатты қараңыздар, ол жерде жай грантқа түсу емес, уже сол түскен мамандығы бойынша Қазақстан бойынша 1-ші болып газетте тұру)))

Солай болды да, арамызда бір оқушымыз, газет емес Қазақстан бойынша бүкіл сұраққа дұрыс жауап берген жалғыз ғана бала болды, одан бөлек газетте 10-нан аса оқушы өз мамандығында газетті 1-ші болып топ бастағандар да шықты.

Универге түсіп те араласып жүрдік, кейінгі мақсаттар уже шетел көру, шетелде оқу болды. Бізге Алматыға барудың өзі арман болған да, қайдағы шетел деп жүрдік.

2-курста Болашақ деген тема кете бастады, сол курста бірге оқығандардың әңгімесі сол бағдарламамен шетелге түсу мақсатты қолға ала бастады. Сөйтіп, арамыздан болашакерлер шыға бастады, қайда түстің - Ұлыбритания, қайда оқитын болдың - АҚШ, қашан - Канадаға деп. Яғни өз гранттарын тастап, қайтадан жаңа елде, оқуға бел буғандар.

Ол кезде мен де қатты қызығатынмын, мен де солар сияқты шетелге барсам екен деп.

Сондай мүмкіндіктің бірі АҚШ болды. Енді араласатындардың көбі сол “Work and Travel” деген программаны сөз қыла бастады. Енді осы мүмкіндікті жібермеймін деп, бағым ашылып 4-айдай АҚШ-та болдым.

Оқу бітіргеннен кейін, курс әңгімесі уже Болашақ магистратура деген болды. Сөйтіп қой менде қалмайын деп, болашаққа тапсырап, Ұлыбританиядағы Ноттингем Универінде оқуға бардық.

Мен әлі де болса, жай қатардан қалмайын деп қана жүрмін. Сөйтіп жүргенде мен алғашқысы болып Шетелде PhD деген теманы бастадым. Сөйтіп 5-жылдай Кореяда оқып келдік.

Ал осы секілді жайттар, араласатындар бір-біріне қатты әсер ете бастайды. Маған бір досым әсер етсе, мен басқа бір досыма әсер етуім мүмкін.

Мәселен маған әсер еткен бір досым жайлы айтар болсам. 2009 жыл. Астанадамын. АҚШ-тан келіп, госслужбада, бір министрлікте экспертпін. Жұмысы таусылмайтын текучка! Күнде ерте келіп, кеш қайтып жүрмін.

Сондай күндердің бірінде АҚШ-та оқып жүрген досым Астанаға қонаққа келді. Онымен біраз көріспегеннен, біраз әңгіме қозғап, сөйтіп, басың бар ғой, сен жүрсің болмашы айлықта, бүкіл министрліктің жұмысын істеп, не жеке өмірің жоқ, не астында баспанаң жоқ, күндіз түні жұмыста деп бетке шындықты басып айтты.

Әрине ойланып қарасам оның айтатыны да рас. Сөйтіп не керек ертесіне өз еркімнен сол алған мотивациямен өтініш білдіріп шығып кеттім. Ал енді не істеймін?! Қорқынышты. Не жинаған ақша қорым да жоқ. Істейтін ісім де жоқ))
Содан үйдегілерге де айтпай 3-айдай ағылшынға дайындалдым.

Жұмыстан шықтым деп тек, болашаққа түскенде ғана айтам деп шештім. Үйдегілерді уайымдатпас үшін. Себебі олар үшін сонау астанада балам министрлікте істейді деген абырой ғой))

Содан не керек, дайындығымның арқасы, күндіз-түнгі ойлаған арманымның арқасы, оқуға Болашақ стипендиаты атандық деп, сол үшін жұмыстан шықтым деп үйдегілерге хабар бердік!))

Дәл осы секілді мен екі досыма болашаққа түсуіне әсер еттіппін. Біреу Ұлыбританияны бітіріп келсе, екінші досым АҚШ-та стажировкада жүр)))

2023.01.29

PS. Қазіргі заманда орта тек оффлайн ғана болмайды, сол үшін онлайн қандай ортада жүргендеріңізді де байқаңыздар!