Хаёт давомида бахиллик - эрта кексаликни чакирар экан, хафагарчилик - дард олиб келар, ғазабдан эса- ахмоқгарчилик келиб чиқар экан. Фақатгина мухаббатдан - инсонлар ёшарар эканлар. Соф мухаббатли инсонлардаги тоза қалб овозни баланд қилгани қўймайди, юзга югуртирмайди, жахлга эрк бермайди, тушунган холда босиқлик билан сукут сақлаб сабр қилишга ва табассум ила яхши гапиришга ундайди.
