Гузель Уразова

2002 ел 11 октябрь. Ильдар белән Чаллыдан Ижауга барганчы юл буе сөйләшеп килдек. Бер-беребезне әллә ничә ел белгән кебек булды миңа. Ничектер минем күңелемне аңлый иде кебек. Бик якын кеше, ничек аңлатыйм..?!? Ну, аңладыгыз инде Ижау гостиницасына урнашканда телефон номерлары белән алыштык. Кереп яткач, мин бик озак йоклап китә алмый, уйланып яттым. Аның һәрбер сүзе, аның күз карашлары.. Шунда бераз куркып куйдым. Нишлисең син Гүзәәәл, дип, үз-үземне селкетәсем килде. Ә ул соң бәлки минем белән болай гына матур итеп сөйләшеп килгәндер? Бәлки без бер атнадан гастрольдән кайтырбыз да, ул үз юлы белән китәр...Ә мин? Нишләрмен? Ләкин соң иде. Миңа Ильдарның сумкасындагы баш даруы да, дөньяда булган башка бер дару белән дә ярдәм итәрлек түгел иде. Бүлмәдәш кызым Гөлнара үч иткән кебек нидер сөйли дә сөйли, ә мин аны ишетмим дә икән. Гүзәәл, с тобой всё в порядке?- дип төрттереп тә алды. Шулай ничектер йоклап киткәнмен. Иртә белән уянып ишекне ачып чыксам... Анда нәрсә дип уйлыйсыз?
#гузельуразова #ильдархакимов

Шушы автобус инде, фотосы да сакланган.
Карыйм Ильдар каршыдагы пыяладан гел миңа карап бара. Мин дә, үзем Миннегали белән сөйләшәм, үзем Ильдарга карыйм. Шул вакытта башыма өске полкадан сумка килеп төште Шундук сикереп тордым да... Миннегалигә "ну разве так можно?", дидем. Миннегали сүзсез калды башта, аннары әйтә, бәрәкәт, бу бит минем сумка түгел, ди. Аннары Ильдар торды да, ой гафу итегез бу минем сумка бит, ди. Алдагы рәт өстендә шоферның әйберләре булганга арткы полкага салган булган. Минем бердән ачу да килә, икенчедән аңа нык итеп ачуланасы да килми. Шуннан бик нык баш авырткан кебек, сез миңа сотрясение ясадыгыз, дидем. Хотя Ильдар "сотрясения"не миңа Камал театрында Салават Зәкиевичның концертында ук ясаган иде. Ул сәхнәгә килеп чыккач мине "мурашки" басып алды. Иң беренче рәттә утыра идем. Ул күзләрен бераз кысып "Исләреңә төшәрмен бер" дигән җырын җырлады. Әһә, минәйтәм... Бу егет минеке булмаса, точно минем искә төшәчәк, дип аңа гашыйк булуымны сизми дә калдым. Автобуска әйләнеп кайтыйк Мин башымны тотып торган арада Ильдар: "Әйдәгез, минем сумкада баш даруы да бар, хәзер мин сезне дәвалыйм",- дип үзе янына күчереп утыртты Хитрюш инде үзе.. Аннары миңа сөйли бит әле ул аны. Мин сине ничек итеп үз яныма күчереп утыртырга белми уйланып килә идем, сумка молодец, ярдәм итте, ди. Шулай итеп Чаллыдан Ижауга барганчы без юл буе сөйләшеп килдек. Гостиницага килгәч... Дәвамын языйммы? Анда дальше тагын да кызык...

2002 елның октябрь ае иде. Без беренче тапкыр Ильдар белән Чаллы шәһәрендә күрештек. Танышкан көннең икенче көнендә автобуска утырып гастрольләргә чыгып киттек. Иң алгы рәттә автобуска кергәч Ильдар утыра иде, аның артында Минигали Дәүләтбаев, аннары Лилия. Мин кергәч тә Минигали, Гузель, давай сюда садись дип мине үзе янына дәшә башлады. Мин Ильдар янына утырасым килә иде. Әмма Ильдар миңа әйдә минем янга утыр дип дәшмәде. Бик әйдәләгәч мин Минигали янына утырырга булдым инде. Барабыз шулай әкрен генә. Карыйм Ильдар каршыдагы пыяладан гел миңа карап бара. Мин дә үзем Минигали белән сөйләшәм, үзем Ильдарга карыйм. Шул вакытта минем башка өске полкадан сумка килеп төште . Мин шунда сикереп тордым да... Дәвамын языйммы?

#гузельуразова