2021-01-15 19:20:38
Сайрагүлдің теңіз жағасында көз жасын сүртіп отырып, қимай кеткен өскен жері туралы, қош дей алмай кеткен жақындары жайлы айтқан мына әні жүректі ауыртты.
Қорлық пен азаптан қашып, атамекенге жеттім бе дегенде Қазақстанда біраз уақыт беймәлім күй кешіп, ақыры құшақ ашқан қашықтағы елге қоныстанған бұл отбасының хикаясы — Қытайда алыс-жақын туысы қамалған мыңдаған шаңырақтың басындағы трагедияның бір көрінісі. Бірақ бәрінің хикаясы бұлай бақытты аяқталып жатқан жоқ.
Қоштаса алмай кеткен туған әпке-сіңлісінің кейін Сайрагүлді «мәжбүрлі түрде» қаралай сөйлеуі; бас кейіпкердің оларға деген сағынышы пен «жақсы күндерде жолығармыз» деген әлсіз үміті; Қазақстан құжатын сипап, ата-анасы «азаматтықтан бас тартамыз» десе, бой бермейтін балалар — фильмдегі өте әсерлі детальдар.
Азаттықта әріптестерім Нұрбек Түсіпхан пен Ұлан Асанәлиевтің «Сайрагүл. Диктатура мен демократия арасы» атты фильмі шықты. Біраз адам пікірге «жылап көрдім, күйіп кеттім» деп жазыпты. Мен де солай. Еңбектеріңізге рақмет!
Көріп шығыңыздар. Міне, сілтемесі.
1.9K viewsayan kalmurat, 16:20