ҚизалоқОила расмида дадасини чизишни ҳоҳламади.
Чизмоқчи бўлиб ҳаракат қилди, анча ҳаракат қилди, ўчирғични олиб ўчирди, яна чизди, яна ўчирди.
- Майлими дадамни чизмасам?
- Майли. Чизолмаяпсанми?
- Ўхшамаяпти.
Бир оз суҳбатдан сўнг:
- Мен дадамни яхши кўраман, лекин бир хил пайтлари унинг ўлиб қолишини ҳоҳлайман.
- Қайси пайтлари?
- Онамни урган пайтлари.
Қизчанинг кўзлари ёшланди.
- Биздан бекитиб онамни урадилар, юзлари кўкариб қолади. Аммо мени алдашади. Уриб олдим дейдилар. Мен ҳаммасини биламан. Шу пайтда дадамни ёмон кўриб кетаман.
Анча суҳбатдан кейин:
- Мен дадамнинг ўлишини ҳоҳламайман. Мен уларни яхши кўраман.
Ота-она билан алоҳида суҳбатданг сўнг қизалоқ хурсанд эди, унинг кўзлари қувончдан порлар, умид учқунлари ишончга айланиб улгурганди.
Аммо, бу ишончни оқласалар бўлди.
Ҳар доим юзинг шундай кулиб турсин, кўзларингда қувонч нурлари порлаб турсин, жажжи қизалоқ!
Гульнара Атажанова
#Каналимизга_уланинг
https://t.me/bolalarpsixologiuz
