Жүр тиынды көтеріп... (Үмбетбай Уайдиннің әдеп әліппесінен) | Балаларға арналған тақпақтар

Жүр тиынды көтеріп...

(Үмбетбай Уайдиннің әдеп әліппесінен)

Алтын күннің дөңгелек,
Шуағына жылынып.
Атасы мен Кенжебек,
Келе жатты қыдырып.

Көшелерді шарлап әр,
Аралады бақшаны.
Кенет жерден көрді олар,
Бір теңгелік ақшаны.

Саз балшықпен баттасып,
Жерде жатқан тиынды.
Баласына атасы,
Ала ғой деп бұйырды.

Ал Кенжебек бұл сөзге,
Мүлдем назар салмады.
Бір теңгеге ештеңе,
Келмейді деп алмады...

Ақша мәнін парықтап,
Ұқпады ұлы ұғынып,
Бір тиынды Дәуіт қарт ,
Алды жерден бүгіліп.

Таңғалыспен керемет,
Қызық жан деп бұл қандай,
Атама осы не керек?!
Соны ұл ұқпай тұрғандай...

Танытқандай өрлігін,
Жүзінен нұр тарата.
Айтты сөзін енді ұлын,
Қарт өзіне қарата.

Мәнін терең сен ойла,
Жарамас бұл пайдаңа,
Бір тиынды алайда.
Құны жоқ деп ойлама. 

Берер болсаң онда мән,
Келмес еді шегінгің.
Бұл тиында бар балам,
Елтаңбасы еліңнің.

Әр кезде де міндет деп .
Көтеруден жасқанба.
Көтереді құрметтеп.
Сені де елің аспанға!

О. Қасым