Жорналшы жəне жазушы марқұм Балғабек Қыдырбекұлы қазақтың көне | Қазақ әдебиеті

Жорналшы жəне жазушы марқұм Балғабек Қыдырбекұлы қазақтың көне, сирек қолданылатын сөздеріне ерекше құмар еді. Шоқан ескерткішінің жанында сейілдеп жүргенде ол əрдайым менен емтихан алып жүретін. «Білгіш болсаң, Гера, пəйкел, нұғара, шіленгір, күрік, мұрақ деген сөздердің мағынасын айтшы», – деп маған тəптіштеп түсіндіріп, миыма құятын. Сонсоң неше түрлі құйтырқылау сұрақтар қоятын. «Жыланның ұрғашысын қазақтар не дейді? Мысықтың баласын ше? Барыстың «əйелі» қазақша қалай болады? Баласы ше? Қасқырдың ұрғашысын қазақтар қалай атайды?» Əрине, мен көбісін білмеймін. Бəкең мəз болып, миығынан күліп, сəнді галстугін түзеп қойып, шыт жаңа костюміндегі болар-болмас қылшықты саусағының ұшымен шертіп, сілкіп тастап, маған асықпай-саспай түсіндіреді: мəлике, мəулен, таутан, алан, құртқа.

// Герольд Бельгер. "Қазақ дәптері" кітабынан