2024-05-06 18:50:03
Біз – соңғы жетпіс-сексен жыл аралығында адамзат өмірінде сан ғасырлар бойы қалыптасқан сана-сезімнен, наным-сенімнен адалану, мінез-құлық пен іс-әрекет мизанын мансұқтау, мәңгүрттену бағытында тәрбиеленген ұрпақпыз.
Дін бізге басымызды айналдыратын апиын ретінде, озықтық атаулыға бөгет ретінде, ескіліктің қалдығы, кешегінің кесірі ретінде ұғындырылып, оның тәрбиелік тағылымдарынан, рухани тазалықты талап етер шарттарынан ат-тонымызды ала қаштық.
Дінсіздік, құдайсыздық мақтанға айналды. Сөйтіп жүріп өзіміздің құлқымыз бұзылғанын, адал мен арамды айыра алмас кем ақыл, көн жүрек, көрсоқыр бола бастағанымызды білмей қалыппыз.
Әр нәрсенің күнгей және көлеңкелі жағы болатыны сияқты, діннің де рухани дәру болар дәрмені, дүниәуи қару болар қуаты, адамгершілік пен ақиқатқа бастар пәрмені барлығына мән бермедік, көңіл қоймадық, сөйттік те одан бірбеткей безіне бердік.
Бұрынғының бәрін талғаусыз тәрік етіп, жаңаның бәріне талғамсыз тәнті болдық.
(Мұхтасар 1992 жыл, Алғы сөз)
12.9K views15:50