КЕШИРИУ....
КЕШИРИУ сондай қудиретли куш , ол бизге қуаныш инәм етеди , қанат бағышлайды , қәлбимиз қәтержам болады.
Биз арзыулар етемиз, алдымызға мақсетлер қоямыз. Лекин уақыт өткен сайын арзыуларымыз әмелге аспағанынан қапа боламыз.
Не ушын арзыулар әмелге аспайды ?
Себеби бизиң қәлбимизде ғәзеп ,ашыу, жек көриу , кешире алмау бар екен биз арзыуымызға ,максетимизге ерисе алмаймыз.
Кешире алмау қәлбде тас киби ауыр болып жыйналып жата береди.
Сиз қаншелли биреуден қапа болсаңыз, таслар да соншелли көбейип , жыйналып сизиң қәлбиңизге ауырлық қыла береди.
Исиңиз , берекеңиз , жолыңыз , бахытыңыз жауылып қалғанын өзиңизде билмей қаласыз.
Сондай екен , қәлбимизди тазалап, пәклеп , максет хәм арзыуларымыз таман тезирек ерисиуимиз ушын , журектен кешириуимиз хәм кеширим сорауды билиуимиз керек...
https://t.me/qalbke_jol
@qalb_quyash
