Әдетте осындай бір жаңалықтармен жарып шыққанда, прям уайымдам,адамдардың мақтағандарын оқып, мәз болып, нәпсіме азық беріп отырамын. Осы жолы сонша жақсы сөздер естіп, “Қыран жыртты” “Король Мобилографии” дегендерді оқып отырып, қынжылып кеттім. Тағы бір рет ойыма “Я никто, меня зовут никак”- деген ой келді.
Бұл нығметті берген Алла, есіктерді ашқан Алла, өнер мен қатты істейтін миым да Алладан. Телефонмен түсіруді миыма жеткізген де Алла.
Демек айтып жатқан мақтаулар, вообще менікі емес. Мен отырмын Европаның бір тесігінде) Просто хмммм деп, терең тыныс ала алатынма мәз болып. Біреудің көмегінсіз дәретке бара аламын. Тамағымды өз қолыммен жей аламын, өзім жүре аламын. Просто сол үшін бақыттымын) 2 жыл бұрын Мұрныма бір кішкене ғана ем жасағанда, қалай мұрынның, дем алудың қадірін түсініп кетіп едім))) Даже мына текстті өз көзіммен көріп, саусақтарыммен тықырлатып отырмын. Сол нығмет үшін ғана бақыттымын. Шүкір. Мені вообще красавчик емеспін) Мақтаулар .
Ана жаққа)
