Адатта, балдар бири бири менен урушкандарын эстеп калбайт, алар кобунчо сиздин акыйкатсыз болушканынызды, урушкандарынызды жакшы эстеп калвшат.
Сиз бир баланыз ар дайым урушка себепчи болсо дагы, күнөөлүүсүң деп дайындабаганыңыз жакшы.
Уруш чыгарган балаңыз деле алсыз бала сыяктуу жардамга муктаж.
"Эй бала эженди урганды токтот"деп айтуунун кажети жок.
Балдар сизден : "урушпагыла!", "Биз урушпай тынч жашаган уй було болушубуз керек!»- деген сөздөрдү укканы жакшыраак. Болбосо, уруш чыгарган бала четке кагылып, дайыма сен куноолусун дей берсе, мен жаманмын деген ишеним кирип, жаман иштерди аткарууну улантуу адатка айланат.
